W Journal of Ecology ukazała się praca autorstwa Michała Bogdziewicza, Nathanaela Lichti (Purdue University, USA) oraz Rafała Zwolaka opisująca nowy rodzaj oddziaływań ekologicznych, tzw. “drapieżnictwo rzekome”.

W związku z nową polityką czasopisma, artykuł ukazał się ze streszczeniem w języku polskim, które wklejamy poniżej.

  1. Rozsiewanie nasion jest głównym czynnikiem kształtującym tempo inwazji biologicznych roślin. Teoretycznie, w przypadku roślin rozsiewanych przez zwierzęta, lokalne oddziaływania pośrednie między sąsiadującymi roślinami mogą zmieniać procesy konsumpcji i rozsiewana nasion, a przez to wpływać na szybkość rozprzestrzeniania się obcych gatunków w ekosystemach.
  2. Oddziaływania pośrednie w rozsiewaniu nasion powstają, gdy wspólny dla dwóch gatunków roślin wektor (zwierzęcy partner, który roznosi ich nasiona) zmienia sposób żerowania w zależności od względnej dostępności tych dwóch gatunków nasion. Przeprowadziliśmy eksperymenty terenowe oraz symulacje za pomocą modeli matematycznych, by przetestować hipotezę, że oddziaływania pośrednie między dwoma gatunkami roślin zmieniają odnowienie inwazyjnego gatunku. Agentem pośredniczącym w interakcji były gryzonie, które zarówno rozsiewają, jak i zjadają nasiona drzew. Przewidywaliśmy, że nasiona dębu czerwonego Quercus rubra (gatunek inwazyjny) będą rozsiewane w większej proporcji, gdy współwystępują z rodzimym dębem bezszypułkowym petraea. Q. petraea natomiast, będzie rozsiewany mniej współwystępując z Q. rubra.
  3. W przeciwieństwie do przewidywań, obecność petraea zmniejszyła rozsiewanie Q. rubra. Natomiast współwystępowanie z Q. rubra zwiększyło rozsiewanie Q. petraea. Tak więc oddziaływania pośrednie między dwoma gatunkami roślin spowolniły, a nie przyśpieszyły, inwazje Q. rubra. W dodatku modelowanie tego zjawiska sugeruje, że siła tego efektu będzie się nieliniowo zmieniać wraz z postępującą dominacją Q. rubra w krajobrazie: inwazja może przyśpieszyć, gdy obcy gatunek zostanie uwolniony spod tłumiącego wpływu Q. petrea.
  4. Obecność rodzimego Q. petrea zmniejsza rekrutację inwazyjnego Q. rubra, spowalniając inwazje. Fakt, że wynik oddziaływań pomiędzy dwoma gatunkami (roślina – zwierzę rozsiewające nasiona) silnie zależał od obecności gatunku trzeciego, podkreśla ważną role oddziaływań pośrednich w procesie inwazji biologicznych.

Pełen tekst można znaleźć tutaj: https://besjournals.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/1365-2745.13023

Więcej informacji tutaj: https://michalbogdziewicz.wordpress.com/