Krzysztof Kowalski i Leszek Rychlik (Zakład Zoologii Systematycznej) opublikowali w Journal of Mammalogy (Q1 w Zoology) artykuł o roli jadu w polowaniu na większe ofiary i gromadzeniu zapasów pokarmu przez rzęsorka rzeczka Neomys fodiens (Soricidae). Autorzy wykazali m.in., że N. fodiens potrzebował znacznie mniej czasu niż użyta w testach kontrolnych ryjówka aksamitna Sorex aranues żeby obezwładnić ofiarę tej samej wielkości, a różnica ta wzrastała wraz ze wzrostem masy ciała ofiary. Autorzy wnioskują, że (1) stosunkowo słaby jad rzęsorka jest pomocny w pokonaniu głównie ofiar średniej wielkości i gromadzeniu ich żywych, ale unieruchomionych; (2) zgodnie z teorią optymalnego żerowania, jadowitość pomaga rzęsorkom optymalizować żerowanie poprzez redukcję czasu potrzebnego na obezwładnienie ofiar, możliwość pozyskiwania większych porcji energii oraz łatwiejsze gromadzenie pokarmu, co istotnie skraca czas żerowania.
Kowalski K. & RYCHLIK L. (2018): The role of venom in the hunting and hoarding of prey differing in body size by the Eurasian water shrew, Neomys fodiens. Journal of Mammalogy 99(2): 351–362.
Pełna wersja artykułu: https://doi.org/10.1093/jmammal/gyy013