Niedawno w Behavioral Ecology and Sociobiology ukazał się w swojej ostatecznej formie artykuł Leszka Rychlika i współautorów z Portugalii (University of Lisbon) i Niemiec (University of Munich) o przyczynach zróżnicowania behawioru wśród ryjówek. Porównując zachowanie pięciu gatunków ryjówkowatych z kilku lokalizacji w Europie, autorzy sprawdzili czy tzw. „szybko żyjące” gatunki różnią się średnim poziomem śmiałości i agresji, a także czy wykazują mniejsze zróżnicowanie wewnątrz- i międzyosobnicze niż gatunki „wolno żyjące”. O ile średni poziom zachowań gatunków rzeczywiście odpowiadał ich tempu życia, to ich indywidualny behawior i stabilność behawioru nie. Te parametry były raczej zależne od wzajemnych oddziaływań czynników ekologicznych i fizjologicznych, w tym różnic w wybieranych siedliskach i w strategiach anty-drapieżniczych. Badania te pokazuje, że zmienności behawioralnej nie można na różnych poziomach hierarchicznych wytłumaczyć tylko jednym czynnikiem, takim jak syndrom tempa życia, ale raczej kombinacją czynników, np. historią życiową zwierząt oraz cechami ich ekologii i fizjologii.
Artykuł jest dostępny tu: https://link.springer.com/article/10.1007/s00265-019-2793-6
